Köy deyince itici gelen bir his doğmaktadır hep. Mesela şehirde okursun, oturursun, çalışırsın köylüyüm diyemezsin. Ama sonraları artık buna aldırmazsın çünkü itici gelen o kelime yerini burum buram gurbete bırakmaya başlar.
Her kim ben köyü özlemedim derse hiç sevmiyorum derse yalan söylemiş olur. Şehirde doğup köyde büyüse de köyle isteyerek yada istemeyerek bir bağ oluşmuştur. İnsan ömrünü nerede geçirirse orası ona cennet gibidir dünyalara değişmez. Anılar parayla satılamayacak kadar baki kaldığına inananlardanım. Köyümüzde bir çok kişinin anı ve hatıraları sessizliğini korumaktadır.
Okul kapanmış olabilir,sağlık hizmeti devre dışı olmuş olabilir, muhtarlık çivi bile çakmayabilir ama en rahat hareket ettiğimiz yerdir. Yollarını bahçelerini ağacını su kaynaklarını gözü kapalı bilir tarif ederiz. O yüzden okulun meyveleri ayrı bir tatlı gelir insana. Köprüde işin olmasa da akşamı etmekten alı koyamazsın kendini. Yiyeceğinden çok balığın çok fazlasını tutmayı açıklayamazsın. Bayramları kendini topun peşinde bulursun. Nayk ayakkabı nedir bilmezsin kara lastiğin yanında. İçimizdeki eskiyi arayış bu yüzdendir. Yeniler bize mutluluk vermez. Bayram dışında kilo kilo şeker yesen ne anlam ifade eder.
Mutluluk çocuklukta gizliymiş sonraları anladım..
Ahmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder